هو المحبوب!
به مهمانی آمده ایم!نه برای خوراکی ها بلکه برای صاحب خانه اش برخی تنها حواسشان به خوراکی هاست و برخی تنها حواسشان به صاحب خانه! الحق و الانصاف اگر شما صاحب خانه بودید کدام یک از میهمانهایتان را بیشتر دوست میداشتید؟ آنان که برای خود شما آمده اند؟یا آنان که برای خود و شکم هایشان آمده اند؟ با این حال افسوس که تا جان در بدن داریم میخوریم و در حین خوردن و با گستاخی تمام نمک دان صاحب خانه را میشکنیم و بلند فریاد میکشیم آخر این هم غذاست؟! هرچند که صاحب خانه کریم و مهربان است و اصلا سفره را به عشق ما پهن کرده اما هدفش از دعوت ما آن است که او را بخواهیم نه خوراکیهایش را!
گر تو را در خانه جنات مهمانت کنند گول نعمت را نخور مشغول صاحب خانه باش
و در این میان هستند حسن زاده آملی هایی که محو در جمال صاحب خانه میشوند:
“اللهی همه از تو دوا می خواهند و حسن از تو درد! همه گویند بده،حسن گوید بگیر! اللهی گرچه درویشم ولی دارا تر از من کیست؟که تو را دارم؟!”
صبر کنید! شاید بعضی ها موضع بگیرند! قصد نوشتن عرفان نامه ندارم! اما این چیزی است که همه باید بدانیم، قرار نیست که لب به غذاهای صاحب خانه نزنیم. نه! اما باید مواظب باشیم غرق در غذاها و لذت ها نشویم هدف را نباید فراموش کرد هدف قربه الی الله است.
برچسب‌ها:
نگاه حرام ,
نگاه, |
آمار
وب سایت:
تبادل
لینک هوشمند
