موضوع : <-CategoryName->

آیا این مقدار گذشت ممکن است؟

بوسیده و زیارت می کنند، و در هرکدام به اندازه لازم می مانند. در زیارت سامراء مادر بزرگ گرفتار می شود. مسئله بلد نبوده و نمی دانست چه باید کند؟ به در خانه مرجع تقلیدش آیت الله میرزای شیرازی اول می رود. آنجا هم خجالت می کشید، و دلش می خواست از خود جناب میرزا سؤال کند. پذیرفتند، و به اتاق خصوصی میرزا راهش دادند. میرزا بر سر سجاده بود. خانم وارد شد. چیزی نگفته بود که میرزا جواب مسئله اش را داد، و فرمود: از این در حرم وارد می شوی، همانطور که بسوی آن در دیگر در حال حرکت هستی سلام می گویی، و وداع می کنی، و بیرون می روی در هر صورت در حرم توقف نمی کنی. او جوابش را گرفته بود، و دیگر کاری نداشت؛ اما در این فاصله چشمش به مهر تربتی که در سجاده ی میرزا قرار داشت افتاده بود. مهر شکل غریبی داشت.

خیلی میل پیدا کرده بود که این مهر را داشته باشد. میرزا باز بدون مقدمه فرمود: دوست داری این مهر مال تو باشد. این را من وقتی که برای تعمیر سرداب مقدس حضرت حسین علیه السلام غسل کرده و وضو گرفته و احرام بسته و به سرداب مقدس مشرف شدم، از بخشی از قبر مطهر که شکاف پیدا کرده بود برداشته ام. حال اگر تو می خواهی آن را بردار و برو. این خانم با چه شوق و ذوقی این تربت  خالص را برداشته و به منزل برده و بعد هم به ایران آورده بود.

منبع : http://tehran.hodat.ir/?siteid=514&pageid=43301&newsview=53869

موضوع : <-CategoryName->

توبه‎ سر دسته‎ راهزنان

یكی از علماء از كربلا و نجف برمی گشت ولی در راه برگشت در اطراف كرمانشاه و همدان گرفتار دزدان شده و هر چه او و رفقایش داشتند، همه را سارقین غارت نمودند.
آن عالم می گوید : « من كتابی داشتم كه سالها با زحمت و مشقّت زیادی آن را نوشته بودم و چون خیلی مورد علاقه ام بود در سفر و حضر با من همراه بود، اتفاقاً كتاب یاد شده نیز به سرقت رفت، به ناچار به یكی از سارقین گفتم من كتابی در میان اموالم داشتم كه شما آن را به غارت برده اید و اگر ممكن است آن را به من برگردانید زیرا بدرد شما نمی خورد».
آن شخص گفت: « ما بدون اجازه رئیس نمی توانیم كتاب شما را پس بدهیم و اصلاً حق نداریم دست به اموال بزنیم ».
گفتم: « رئیس شما كجا است ».
گفت: « پشت این كوه جایگاه او است » .
لذا من به همراهی آن دزد به نزد رئیسشان رفتیم، وقتی وارد شدیم دیدم كه رئیس دزدها نماز می خواند. موقعی كه از نماز فارغ شد آن دزد به رئیس خود گفت:
« این عالم یك كتابی بین اموال دارد و آن را می خواهد و ما بدون اجازه‎ی شما نخواستیم بدهیم ».
من به رئیس دزدها گفتم: « اگر شما رئیس راهزنان هستید، پس این نماز خواندن چرا؟ نماز كجا؟ دزدی كجا؟ ».
گفت: « درست است كه من رئیس راهزنان هستم ولی چیزی كه هست، انسان نباید رابطه‎ی خود را با خدا به كلّی قطع كند و از خدا تماماً روی گردان شود، بلكه باید یك راه آشتی را باقی گذارد. حالا كه شما عالمید به احترام شما اموال را برمی گردانیم ».
و دستور داد همین كار را كردند و ما هم خوشحال با اموالمان به راهمان ادامه دادیم.
پس از مدّتی كه به كربلا و نجف برگشتم، روزی در حرم امام حسین - علیه السّلام - همان مرد را دیدم كه با حال خضوع و خشوع گریه و دعا می كرد. وقتی كه مرا دید شناخت و گفت:
« مرا می شناسی؟ »
گفتم: « آری! »
گفت: « چون نماز را ترك نكردم و رابطه ام با خدا ادامه داشت، خدا هم توفیق توبه داده و از دزدی دست برداشتم و هر چه از اموال مردم نزد من بود، به صاحبانشان برگرداندم و هر كه را نمی شناختم از طرف آنها صدقه دادم و اكنون توفیق توبه و زیارت پیدا كرده‌ام ».

منبع : andisheqom.com

موضوع : <-CategoryName->

راز فریاد آیت‌الله بهجت(ره) هنگام سلام نماز

 
به گزارش مشرق به نقل از فارس،

«تهران زندگی می‌کردم، کارم در زمینه کامپیوتر بود، روزی از تلویزیون یکی از نمازهایی را که آیت‌الله بهجت (ره) می‌خواندند را دیدم و لذت بردم.

تصمیم گرفتم به قم بروم و نماز جماعتم را به امامت آیت‌الله بهجت (ره) بخوانم، همین کار را هم کردم، به قم رفتم، دیدم بله همان نماز باشکوهی که در تلویزیون دیدم در قم اقامه می‌شود، نمازهای پشت آقا بسیار برایم شیرین و لذت بخش بود، برنامه‌ام را طوری تنظیم کردم که هر روز صبح بروم قم و نماز صبحم را به امامت آقای بهجت بخوانم و به تهران برگردم.

یک سال کارم همین شده بود، هر روز صبح می‌رفتم قم نماز می‌خواندم و برمی‌گشتم، در این زمان شیطان هم بیکار ننشسته بود، هر روز مرا وسوسه می‌کرد که چرا از کار و زندگی می‌زنی و به قم می‌روی؟ خوب همین نماز را در تهران بخوان و....